Gorączka złota (tytuł oryginalny The Gold Rush) – amerykańska niema komedia filmowa z 1925 roku w reżyserii Charliego Chaplina, będąca jednym z jego najsłynniejszych filmów.

Akcja filmu toczy się w 1898 roku podczas gorączki złota w Klondike. Chaplin gra typową dla siebie postać trampa (włóczęgi), który poszukuje szczęścia w Klondike. Wyrusza na poszukiwanie złota. Trafia przypadkiem do chaty przestępcy – Czarnego Larsena. Z opresji wybawia go inny poszukiwacz złota – Wielki Jim, który także przypadkiem trafia do chaty bandyty. Po opuszczeniu chaty poznaje grającą na jego uczuciach Georgię. Następnie tramp wraz z Jimem – dzięki łutowi szczęścia – odnajdują złoto i wracają statkiem jako milionerzy. Tam tramp spotyka Georgię, która nie znalazła przez ten czas powodzenia.

Film Gorączka złota – jak inne dzieła Chaplina – wyraża głębokie humanistyczne wartości. Chaplin zaprezentował w nim też liczne, oryginalne gagi, które przeszły do historii kina, m.in. sen o balecie bułeczek czy ucztę zgłodniałych bohaterów, podczas której jedzą oni buty. W bibliografii historii kina dzieło Chaplina jest zgodnie oceniane jako arcydzieło gatunku, które łączy w sobie komedię z historią miłosną. Gorączka złota została wpisana do National Film Registry jako dzieło budujące dziedzictwo kulturowe Stanów Zjednoczonych.

Muzykę do filmu wykona wybitny pianista Mateusz Gawęda, pianista, kompozytor, aranżer. Współtwórca zespołów: Pezda/Gawęda Duo, Mateusz Gawęda Trio, PeGaPoFo, Cracow Jazz Collective, Silberman, Więcek & Gawęda Quintet, których repertuarem są przede wszystkim jego autorskie kompozycje. Laureat wielu nagród jazzowych m.in.: dla najlepszego pianisty na festiwalu Jazz Wolności